Barna- og fjölskylduleikritið Horn á höfði fær frábæra dóma í Fréttablaðinu í dag eða 5 stjörnur, fullt hús stiga. Þetta er mikil hvatning fyrir Grindvíska atvinnuleikhúsið (GRAL) sem hefur lagt gríðarlega metnað í leikritið. ,,Vel til fundið hjá þeim í Grindavík að styðja verkefni eins og þetta. Vonandi rata einhverjir nefndarmenn á þessa sýningu þannig að hún verði tilnefnd til verðlauna fyrir meðferð á íslensku máli," segir Elísabet Brekkan m.a. í ritdómi sínum.
Ritdómurinn er hér í heild sinni:
Lifandi þvottapoki, landnámsmenn og leynimál
Frumsýning atvinnuleikhússins í Grindavík á sunnudag kom svo sannarlega skemmtilega á óvart.
Gríðarvel unnið handrit lá til grundvallar margbreytilegri og skemmtilegri sýningu sem hafði allt það til að bera sem prýðir góða leiksýningu fyrir börn á öllum aldri.
Úti börðust regndropar við að vinna hver annan í stríði úr öllum áttum en inni í litlu leikhúsi inn af veitingahúsinu Mamma Mía áttu vinirnir Björn og Jórunn fullt í fangi við að leita að festi sem þau þurftu að ná til þess að geitarhorn hættu að vaxa út úr höfði Björns.
Hér er snilldarlega vafið saman fornum sögum um landnámsmanninn Hafur-Björn og konu hans Jórunni ásamt með örnefnasögum. Bjössi litli vaknar einn morgun með lítil horn sem eru farin að vaxa upp úr höfðinu og smám saman stækka þau. Jórunn fær að gista hjá Birni þar sem litli nýfæddi bróðir hennar er veikur og allir í fjölskyldu hennar eru á skítalaunum. Vinirnir leita fyrst lausna á Netinu en þar er ekkert að finna þannig að þau leita á náðir bókasafnsins og eftir að vera búin að glugga í Landnámu og Íslendingabók finna þau lausnina í Rúnabók.
Þau kunna ekkert að lesa svona rúnir þannig að skemmtileg vera hjálpar þeim við það. Sagan um Hafur-Björn sem gerði bandalag við Bergbúa og verður auðugur af fé er listilega notuð. Samkvæmt Landnámu var Þórir haustmyrkur Vígbjóðsson landnámsmaður í Krísuvík og hér verður hann fulltrúi hins illa og þarf baráttu til að sigra hann með hinu góða. Þar koma til hjálpar þjófar ekkert ósvipaðir Bakkabræðrum sem verða góðir og skila þjófagóssi sínu um leið og þeir hjálpa börnunum. Hér er unnið í mörgum víddum þó að aðalbækistöðin sé svefnherbergið hans Bjössa litla.
Bjössi býr eins og Einar Áskell með einstæðum föður og Sveinn Ólafur Gunnarsson sem fór með hlutverk hins ofurmyndarlega pabba var í einu orði sagt yndislegur í hjákátlegri nálgun sinni á manni sem gerir sitt besta í að vera í senn pabbi og mamma. Víðir Guðmundsson sem fer með hlutverk Bjössa hendist og skoppar, dansar og bölsótast um leið og hann er svo ofurblíður. Jórunn vinkona hans sem talar við hann á lenemali (leynimáli) er leikin af Sólveigu Guðmundsdóttur sem einnig smeygir sér í hlutverk Más sem er bróðir Kára en þeir félagar lifa í þjófagjánni sem opnast um nótt í veggnum í herbergi Bjössa litla.
Það sem gerir sýninguna svo ljómandi góða er að listamennirnir slá hvergi af kröfum sínum að vinna vel, íslenskan er í hávegum höfð, barnssálin og það sem í henni býr er hvergi ýkt upp í eitthvert barnatímarugl heldur er unnið af mikilli virðingu fyrir börnum sem vitsmunaverum. Hér er greinilegt að listamennirnir gera sér grein fyrir þeim víddum sem búa í góðum sögum og menningarheimi barna. Þau eru á einn máta þegar þau umgangast pabba, eða bókasafnskonuna, á annan máta þegar þau eru tvö ein og svo enn öðru vísi í baráttu við vonda karlinn og í samskiptum sínum við þjófana.
Hér er dansað, hér er sungið, hér er skipt ört um hlutverk án þess að rugla nokkurn tíma áhorfendur í ríminu. Hreinleikinn í sögunni er alger og markmiðið skýrt. Þetta er þröngt og lítið rými en engu að síður er töfraheimur leikhússins gjörnýttur í haglega unninni leikmynd Evu Völu Guðjónsdóttur. Bæði lýsingin og tónlistin lyftu ævintýrinu. Þessir vandvirku og snjöllu listamenn gefa svo út glimrandi disk í sérlega skemmtilegu hefti með myndum þannig að Bjössi og Jórunn verða örugglega uppáhaldsvinir margra sem séð hafa sýninguna.
Vel til fundið hjá þeim í Grindavík að styðja verkefni eins og þetta. Vonandi rata einhverjir nefndarmenn á þessa sýningu þannig að hún verði tilnefnd til verðlauna fyrir meðferð á íslensku máli.
Leikararnir voru hver öðrum betri og hlutverkin einkar vel unnin, bæði af þeirra hálfu og frá hendi höfunda. Ein dásamlegasta senan er þegar þjófarnir hafa skilað góssinu en geta samt ekki alveg hugsað sér að skila öllu heldur halda eftir meðali í krukku frá Eyvindi og Höllu. Þeir dansa með þessa dýru dollu sem inniheldur einhverja undrablöndu af birki, bláberjum og mosa sem læknar allt. Þeir dansa með hana og engjast sundur og saman af fýlunni úr henni sem verður til þess að salurinn liggur í hlátri eins og á mörgum öðrum stöðum. Gaman!!!!
Kannski á þessi texti ágætlega við núna: "Við getum aldrei alltaf skilað öllu?"