Hross tekin fram yfir sjómenn ?
Bergþór Gunnlaugsson
Bergþór Gunnlaugsson, yfirstýrimaður og afleysingarskipstjóri Hrafni GK 111 skrifar:
Ein mesta niðurlæging sem ég hef orðið fyrir á mínum sjómannsferli var þegar
ég heyrði í fréttum, kvöldið 5.febrúar 2008 að þyrla landhelgisgæslunnar hafi
verið send til að leita að hrossum austur í sveitum.
Það getur gengið að segja fólki á mölinni að hrossin hafi verið í sjálfheldu,
en hvað þá að kalla út þyrlu þeim til bjargar. Það er greinilegt á þessum viðbrögðum
LHG, með tilliti til þarfar fyrir þyrluaðstoð að hross eru tekin fram yfir sjómenn.!!
Þetta er náttúrulega svívirðileg framkoma við sjómenn og virðingarleysi við störf
okkar til sjós.
Skipverji hér um borð á Hrafni GK 111, lenti í vinnuslysi þann 10. janúar sl.
Maðurinn missti framan af litlafingri hægrihandar og stór skaddaði baugfingur
sömu handar. Tók í sundur tvær sinar á vísifingri vinstri handar.
Haft var samband við vaktstöð siglinga og óskað eftir þyrlu til að koma manninum
undir læknishendur. Því var synjað í tvígang að senda þyrlu á staðinn.
Við sigldum með manninn í 6 tíma til Fáskrúðsfjarðar. Við komu þangað leit læknir
á áverka mannsins, hann er keyrður beint upp á Hérað í sjúkraflug til Akureyrar.
Aðgerð á hinum slasaða lauk 14 tímum eftir slysið.
Við sjómenn erum mjög oft að lenda í því að okkur er synjað um þyrlu. Hef ég
í það minnsta tvö dæmi um slíkt.
Í fyrravor slasaðist maður um borð í frystiskipi sem var statt á úthafskarfamiðum
SV af landinu. Maðurinn klemmdist og missti fingur. Beiðni um þyrlu var synjað
og þeim sagt að sigla með hinn slasaða í land.
Nú tæpu ári seinna er þessi maður ekki enn kominn til vinnu sökum þessa slyss.
Hann hlaut svo heiftarlega sýkingu í sárið. Að mati lækna þá leið svo langur tími
frá slysinu þar til hann komst undir læknishendur að því fór sem fór.
Maður slasaðist um borð á ísfisktogara SV af landinu á svokölluðum Melsekk. Hann
hlaut höfuðáverka. Það blæddi úr öllum vitum mannsins.
Þeim var synjað um þyrlu. Þeir sigldu í land. Maðurinn var höfuðkúpubrotinn.
Fyrir nokkrum árum fór fram þjóðarátak til að kaupa stærri þyrlu sem stæðist
kröfur til að bjarga áhafnarfjölda meðal fiskiskips. Sjómenn lögðu mikið af mörkum
til að þessi árangur næðist. Það var síðan annað átak til að kaupa nætursjónauka
til að auðvelda björgun í myrkri.
Ég stóð alltaf í þeirri meiningu að þyrlan væri okkar sjúkrabíll til sjós, sem
væri hægt að leita til ef slys eða veikindi kæmu upp.
Að hafa þyrlu væri ákveðin trygging og öryggi fyrir okkur sem störfum svo langt
frá allri þjónustu og erum lengi að komast í land ef eitthvað hendir.
Það er mín skoðun að þetta er falskt öryggi þegar á reynir og því virðist á öllu
að betra sé að vera gæðingur í dag en sjómaður !!
Fyrir vikið, eins og staðan er í dag þá er betra að hafa enga þyrlu og vita það
hreinlega að maður verði þá bara að duga eða drepast ef eitthvað hendir.
Svo er eitt athygli vert. Hagsmunasamtök sjómanna virðist vera nákvæmlega sama
um stöðu umbjóðanda sinna með tómlæti hvað þetta varðar.
Spurningar mínar eru:
Hvað mörgum útköllum til sjómanna hafi verið synjað og forsendur synjunar?
Einnig kannað hvert einasta flug þyrlana, tilgang þeirra og hverjir óski eftir
aðstoðinni?
Hér með óska ég eftir opinberri úttekt á starfsháttum LHG varðandi sjúkraflug.